گزارش صعود موفقیت آمیز دو کوهنورد ایتالیائی بر روی قله Beka Brak

گزارش صعود موفقیت آمیز دو کوهنورد ایتالیائی بر روی قله Beka Brakai cholk 6940 m

  

سایمون مورو و یار او هرو براماس بعد از صعود موفقیت آمیز خود به قله 6940 متری Beka Brakai Cholk سه روز قبل به بیس کمپ بازگشتند. سایمون مورو زمانی که متوجه حادثه ناگوار و تراژدی رخ داده برروی قله k2 گردید گفت :" همانطور که پیگیر حادثه ای دلخراش بر روی نانگاپاربات بودیم ، این اخبار را نیز با نگرانی دنبال می کردیم."

سایمون با اینکه انتظار این را ندارد که این صعود او عنوان یکی از صعود های هشت هزاری را به خود اختصاص دهد، اما او اینک کاملاً راضی و خشنود از این صعود به کشور خود باز می گردد.

 گزارش سایمون :

 " ابتدا هدف اصلی ما صعود قله Batura II با ارتفاع 7762 متر بود. اما اگر شما نیز در جریان باشید ، متوجه شدیم که یک تیم کره ای بر روی قله محاصره شده اند. بنابراین ما فوراً برنامه خود را تغییر دادیم. و ناگهان متوجه یک قله هرمی شکل یخی –صخره ای خارق العاده ای شدیم که تاکنون در مقابل خیلی از کوهنوردان مقاومت نموده است. تیم قبلی به این قله پنج کمپ ارتفاع بالا را بر روی مسیر صعود بر این قله ایجاد کرده بود و نیز سه کمپ دیگر را در مسیر برگشت و هنوز بدون موفقیت برای صعود! ما قله Beka را بدون کمپهای ارتفاع بالا در کمتر از 48 ساعت صعود کردیم. "

 ورزش کار و کوهنورد North face سایمون مورو 38 ساله تاکنون قله اورست را 3 مرتبه صعود کرده است. قله برود پیک ،چوآیو ،شیشاپانگما ( صعود زمستانی ) ،لوتسه(دوبار) و 5 قله دیگر بالای هفت هزاری . او نخستین صعود زمستانی ماربل وال (6400 متر) را در تیان شان انجام داده است یک صعود 24 ساعته بروی جبهه غربی Fitz Rog در پاتاگونیا و خیلی صعودهای دیگر را در سراسر جهان به اتمام رسانده است. سایمون و پیتر موروسکی قله شیشاپانگما را با یک صعود پنج ساعته در حین وزش باد خیلی قوی صعود کرده اند. این صعود نخستین صعود زمستانی واقعی برروی یک قله 8000 متری از سال 1988 بود و اولین صعود زمستانی بر روی شیشاپانگما. صعود زمستانی شیشاپانگما در واقع پنجمین صعود زمستانی سایمون بود. از دسامبر سال 1997 که او برای صعود قله آناپورنا تلاش کرد و در آن برنامه Boukreer Anatoli کشته شد ،سایمون صعودهای موفقی را بروی قلل Aconcagua و Cerro Mirador و ماربل وال؛  شمالی ترین و سردترین شش هزارمتری ها در آسیای مرکزی به همراه Denis Urubko در سال 2001 داشته است. حدود دو ماه در زمستان سال 2007 سایمون سعی برای اولین صعود زمستانی برروی برودپیک کرد. در واقع او قصدداشت که به صورت تنها اقدام کند و صعودی آزاد را انجام دهد ، اما بعد با یک کوهنورد محلی به نام شاهین بیک 28 ساله همراه شد . شاهین بیک قلل هفت و هشت هزاری را صعود کرده است و علاوه بر این قله k2 را در سال 2004 و گاشربروم 2 را در سال 2001 صعود کرده بود اما شرایط جوی نامساعد این صعود را ناموفق کرد. بنابراین سایمون و شاهین مجدداً در سال 2008 بازگشتند. این دفعه این تیم یک کوهنورد شمیشالی به نام قدرت علی را که تاکنون 4 قله از 5 قله هشت هزاری را در پاکستان صعود کرده است با خود همراه کرد. امسال نیز صعود این تیم اکسپدیشن به دلیل شرایط لجستیکی و نامساعد بودن وضعیت جوی با شکست مواجه شد و به تاخیر افتاد .  در حالیکه  تنها 247  متر به بالای قله برودپیک باقی مانده بود؛  آنها مجبور شدند که از ادامه راه منصرف شوند (ساعت 2 بعداز رفت و صعود از کمپ 3 بدون استفاده از طناب بود. در تابستان 2008 سایمون دوباره در پاکستان ظاهر شد. این بار او به همراه Herve Bramasse یک تیم دیگری را تشکیل دا ده بود تا تلاشی دیگر را برای نخستین صعود برروی   Batura II  به روش آلپی انجام دهد. اما زمانی که متوجه شدند که یک تیم اکسپدیشن کره ای برروی کوه در شرایطی سخت محاصره شده است، مسیر خود را به سمت قله ای دیگر که تاکنون صعود نشده است به نام Baka Brakai Chhokتغییر دادند.

منبع : آژانس سرزمین خورشید           http://sunlandtours.ir

صعود :

" ما در ساعت 5 صبح از پایین دیواره (4750 متر) حرکت خود را آغاز کردیم .فرایند صعود سخت می گذشت،  ناحیه زمین خطرناک از بخشهای یخی عمودی و آویزان ،چندین مسیر مختلط و ترکیبی و حجم زیادی از شکافهای یخی تا ارتفاع 6000 متر درست در جایی که مسیر به ناحیه ستیغ تیز و پرشیب می رسید. در آنجا ،تعداد پنج تراورس حساس پر شیب و طولانی را انجام دادیم تا به یک فلات و زمین مسطح رسیدیم و سپس به سختی و با زحمت راه خود را از میان برف تازه تا زیر هرم قله در ارتفاع حدود 6500 متر ادامه دادیم و در ساعت 9:30 شب به آنجا رسیدیم. آن شب ،شب بسیار سختی را گذراندیم . شب بسیار سرد و تلخ در پناه یک شکاف یخی کوچک بدون داشتن کیسه خواب ،تشک و اجاق گاز ...به طوری که دندانها از شدت سرما به هم می خورد. صبح روز بعد قبل از اقدام به صعود 400 متر عمودی آخر صعود ، یک ساعت را در نور آفتاب ماندیم تا استخوانهایمان کمی گرم شود. سختی ها هنوز تمام نشده بود."

قله :

"ما آخرین گامها را در ساعت 2:30 بعد از ظهر بر روی ستیغی که همانند لبه چاقو بود،  به سمت قله بر می داشتیم . از آنجا دست تکان دادیم  و تعدادی عکس و فیلم گرفتیم ،و سپس به سرعت بازگشتیم. می دانستیم که پایین آمدن سخت و مشکل خواهد بود و نمی بایست زمان را تلف می کردیم. ما تصمیم گرفتیم تا از مسیر دیگری به پایین برگردیم. یک مسیر مستقیم و منطقی و البته خطرناک چرا که آن مسیر دقیقاً در زیر توده یخی عظیم الجثه قله قرار داشت. ما با سرعت هر چه تمام تر حرکت می کردیم. و خود را آماده کرده بودیم تا به محض شنیدن و احساس صدایی از ریزش برف از مسیر خود خارج شدیم و حدود سه ساعت بعد به بیس کمپ رسیدیم ."