ناجی بدون سرنشین جهت نجات کوهنوردان

بالگردهای بدون سرنشین برای ارائه خدمات به حادثه دیدگان کوهستان آخرین مراحل طراحی و ساخت‌شان را در زلاند نو پشت سر می‌گذارند. بدین منظور نخستین آزمایشات پرواز کوهستان آوریل 2007 در جنوب آلپ و ژانویه 2008 در اورست انجام می‌گیرد.
در می 2007 قرار است تا در «ننامچه بازار» مرکز منطقه عمومی «ساقاراماتا» پایگاه امدادی منطقه اورست دائر شود. از این مکان می‌توان پوشش مناسب امدادی برای جبهه جنوبی اورست و کوه‌های همجوار آن ایجاد کرد. بیشترین تخصص این مرکز، خدماتی است که به افراد سرمازده در کوهستان ارائه می‌شود. نخست قرار است برای دو بالگرد امداد کوهستان ساختمانی دائر شود.

بالگردهای امداد کوهستان را خلبان توسط کنترل از داخل مرکز هدایت می‌کند. اطلاعات توسط دوربین‌های نصب شده در جلو و اطراف آن و سنسورهای مسافت سنج لیزری ارسال می‌شود. هر بالگرد دارای 6 تا 10 دوربین در دماغه خود است، که پنج دوربین جلو و پنج دوربین پائین بالگرد را می‌نگرند.
در داخل بالگرد امکاناتی برای ارتباط کوهنوردان یا مصدومین با پایگاه تعبیه شده، ضمن آنکه امکانات گرمایی و اکسیژن نیز در آن وجود دارد.
تلاش می‌شود تا سقف پرواز این بالگرد در مراحل نخست از چهار هزار و 300 متر که برای بال‌گردهای معمولی متداول است بالاتر رود. همچنین سعی می‌شود تا چرخش ملخ بالگرد آرام‌تر از نوع معمولی آن باشد، این امر موجب می‌شود تا در شرایط بی‌ثبات کوهستان از شکستگی ملخ جلوگیری شود. در ضمن قرار است ملخ‌ها مستحکم‌تر از نوع متداول ساخته شوند.
سازندگان بالگرد امداد کوهستان تلاششان را مبارزه‌ای هیجان‌انگیز در امداد برای حادثه‌دیدگان کوهستان توصیف می‌کنند.

خبرگزاری میراث‌فرهنگی ـ مترجم: رضا زارعی ـ 25/11/85