رییس فدراسیون کوهنوردی:
در سال 86 کارهای زیربنایی زیادی انجام دادیم
رییس فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی گفت: با توجه به کارهای خوبی که در سال 86 برای این رشته ورزشی انجام شده؛ آیندهی روشنی را برای این رشته میبینیم.
محمود شعاعی در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا ) اظهار کرد: امسال کارهای بسیار سازندهای در مجموعهی فدراسیون کوهنوردی و صعودهای ورزشی انجام شد که این کارها آیندهای روشن را برای این رشته نوید میدهد. وی در ارزیابی از عملکرد فدراسیون در سال 86 افزود: ارزیابی را باید افرادی بیرون از فدراسیون انجام دهند. من هفت ماه است که فدراسیون را تحویل گرفتهام اما، به واسطهی مشکلات و مسایلی که از مدیریتهای قبلی به ما منتقل شده بود، ما توانستیم تاحدودی آنها را کاهش داده و کار فدراسیون را به روز کنیم که این موفقیت خوبی بود . ما تلاش کردیم نگرانیهای جامعهی کوهنوردی را کاهش داده و تعاملی مناسب با گروههای کوهنوردی، مردم عادی و اقشار مختلف برقرار کنیم.
ادامه مطلب ...
دیو مک لوید سنگنورد جسور اسکاتلندی، مسیر اسپورتی با درجه 5.14b را به شیوه فری سولو در اسپانیا تاپ کرد. مک لوید مسیر Darwin Dixit با درجه سختی 5.14b یا 8c را به صورت فری سولو (انفرادی و بدون طناب) در مارگالف اسپانیا صعود کرد. او این مسیر را بهار گذشته به عنوان سومین نفر صعود کرده بود. تاریخ صعود او 4 مارس 2008 می باشد. به احتمال زیاد این اولین صعود مسیر 5.14b به صورت فری سولو می باشد. الکساندر هوبر قبلاً مسیر 5.14a (مسیر کمونیزم در اتریش) را صعود کرده و همچنین مسیر های بولدرینگ زیادی با درجه 5.14 تاپ شده اند. با این وجود مک لوید این مسیر را بدون هیچگونه تشک محافظ و علامتگذاری مسیر به انجام رسانید. همسر او کلر، این صعود را فیلم برداری کرده است. مسیر Darwin Dixit بارها صعود شده و درجه 5.14b آن مورد تایید است. مک لوید در نوشته ای بر روی بلاگش در این باره می گوید:"این مسیر آنقدرها هم مرتفع نیست، شاید حدود 50 فوت (حدوداً 15 متر). متاسفانه این مسیر بر روی یک جاده واقع شده، که سقوط از قسمتهای فنی یا کراکس رد پوینت (دشوارترین نقطه مسیر صعود) ممکن است باعث بروز صدمات جدی گردد. تنها حسن این مسیر تمام شدنش در قسمت بالای صخره می باشد که شما می توانید آنرا همانند یک مسیر کلاسیک نرمال صعود کنید. مک لوید قبلاً یک مسیر 5.13d را با نام Hurly Burly در کشور اسکاتلند تاپ کرده است. او گفته است که صعود مسیرDarwin Dixit بخشی از تمرین روحی و جسمی او در برنامه آتی اش می باشد. او امیدوار است که تابستان امسال در کوه بن نویس، بلندترین قله بریتانیا، خط الراسی 225 فوتی با دو قسمت به درجه سختی 5.13 با احتمال سقوط تا زمین و یک کراکس 5.14c طولانی و بسیار ناایمن را صعود کند. ترجمه ای از سعیدهاشمی نژاد منبع: سایت Climbing |
ویهن مایر کوهنورد نابینا آبشار یخی لوسار Losar به ارتفاع 700 متر را در کشور نپال صعود کرد.
ویهن مایر همان کوهنورد نابینایی است که قله اورست را در سال 2001 فتح کرده است. او به همراه یان اوستیه اهل نیویورک و راب راکار اهل کلورادو این آبشار یخی را صعود نمود. صعود و فرود این مسیر 14 طول طنابه دو روز به طول انجامید.
آنها پس از طول دوازده ام طناب بر روی طاقچه ای بزرگ بیواک کرده و سپس صبح روز بعد دو طول دیگر را به اتمام رسانیدند.
تاریخ این صعود ژانویه 2008 می باشد.
آبشار یخی لوسار در نزدیکی نامچه بازار در منطقه خومبو در دامنه سایه گیر تپه ای قرار گرفته است. اولین صعود این آبشار یخی در سال 1994 توسط اریک دکامپ و کاترین دستویل انجام شد.
پس از اتمام این مسیر این سه نفر به احتمال بسیار اولین صعود یک مسیر یخی سه طول طنابه را در جایی که یک روز با پای پیاده از نامچه بازار فاصله دارد، به انجام رسانیدند. ویهن مایر نام این مسیر را "زمین بازی آرجون" Arjun’s Playground نامید. آرجون نام پسر بچه 5 ساله تامانگی می باشد که ویهن مایر و همسرش "الی" به تازگی به فرزند خواندگی قبول کرده اند.
او در حال حاضر در حال تبلیغ فیلمی به نام "بینای نابینا" Blindsight می باشد. موضوع این فیلم صعود او به همراه شش نوجوان تبتی نابینا به قله 23000 فوتی (حدود 7000 متر) لهاکپاری می باشد.
ترجمه ای از سعید هاشمی نژاد
منبع: سایت Climbing
دادستانی استان بدخشان تاجیکستان روز سه شنبه اعلام کرد: تحقیقات درباره علت سقوط بالگرد حامل ۱۲نفر از کوهنوردان خارجی پس از تشکیل پرونده از سوی این دادستانی آغاز شده است
رشید گلمت شایف رییس دادستانی استان بدخشان روز سه شنبه به خبرنگاران گفت : بالگرد Mi ۸متعلق به شرکت تاجیک ایر روز شنبه گذشته در حومه شهر خارغ مرکز این استان به علل نامعلوم سقوط کرد که باعث کشته شدن یک تن از سرنشینان شد. وی افزود: هنگام بازرسی از محل سقوط هواپیما جعبه سیاه آن کشف و برای تحقیقات فنی فرستاده شد.
به گفته وی ،کمیسیون ویژه متشکل از کارشناسان وزارت نقلیات ، شرکت تاجیک ایر دادستانی ، وزارت کشور تاجیکستان و مقامهای محلی تشکیل و تحقیق در اینباره را آغاز کردند.
این بالگرد سه خدمه و ۱۱مسافر کوهنورد از اتریش ، سوییس ، روسیه ، فرانسه ، آلمان ، انگلیس و بلژیک را همراه با یک مترجم محلی را داشت . بالگرد مذکور در ۸۰کیلومتری شهر خارغ در ساحل رود غند هنگامی که قصد فرود آمدن داشت ، سقوط کرد و یک تن از سرنشینان به نام طالب سرکاراف کشته و چهار نفر دیگر از جمله دو کوهنورد به شدت زخمی شدند. این بالگرد به درخواست یک هیات کوهنوردی تاجیکستان از سوی شرکت تاجیک ایر برای حمل کوهنوردان خارجی اختصاص یافته بود.
مقامات رسمی تاجیکستان از اظهار نظر درمورد علت سقوط این بالگرد خودداری کردهاند ولی به اعتقاد برخی کارشناسان مه آلود بودن هوا و عدم دید کافی در مناطق کوهستانی علت احتمالی این حادثه بوده است .
اعزام این گروه کوهوردی به مناطق کوهستانی در حالی صورت گرفته
قلهی کلیمانجارو، زیر گامهای استوار کوهنوردان خراسانی
تمام افراد تیم اعزامی باشگاه کوهنوردی اُحُد خراسان و شیرباد شاندیز توانستند بر فراز بام آفریقا پرچم پرافتخار جمهوری اسلامی ایران را به اهتزاز درآورند.
مهدی گلمحمّدی، رئیس هیئت مدیره موسسه فرهنگی ورزشی اُحُد خراسان در گفتوگو با خبرنگار فارس ضمن تائید این خبر اعلام کرد: " تیم اعزامی که متشکل از 15 کوهنورد به سرپرستی آقایان سیدجواد سیدی و علیرضا کارگزاری بودند، روز پنجشنبه 9/12/86 با بدرقهی گرم خانوادهها و همنوردان خود عازم کشور تانزانیا شدند. این تیم بعد از رسیدن به شهر دارالسلام پایتخت کشور تانزانیا، خود را به شهر موشی که در دامنههای کوه کلیمانجارو قرار دارد، رساندند. صعود این تیم، روز یکشنبه 12/9/86 از مسیر مارانگو آغاز شد و این افراد توانستند در مدت سه روز بعد از عبور از کمپهای ماندارا و هورمبو خود را به آخرین کمپ منطقه به نام کیبو در ارتفاع 4720 متری برسانند. این تیم به دلیل برخورداری از آمادگی جسمانی مناسب، توانست با تمامی اعضای خود، بدون انجام تمرینات همهوایی در نیمه شب چهارشنبه 15/12/86 حمله به قله را آغاز نماید و سرانجام در ساعت 7:45 صبح برفراز قلهی 5895 متری کلیمانجارو پرچم پرافتخار جمهوری اسلامی ایران را به اهتزاز درآورد."
لازم به یادآوری است که تیمهای اعزامی برای صعود به قلهی کلیمانجارو از مسیر مارانگو باید مسافت 64 کیلومتری رفت و برگشت را بپیمایند.
این تیم قرار است بعد از ملاقات با مسلمانان و شیعیان جزیره زنگبار و بازدید از سایر اماکن فرهنگی و تاریخی تانزانیا، روز پنجشنبه 23/12/86 به ایران اسلامی بازگردد و بلافاصله به شکرانهی موفقیت، جهت پابوسی ولی نعمت خود به زیارت بارگاه ملکوتی امام رضا (ع) مشرف شوند.
اعضای تیم اعزامی
1- سیّدجواد سیّدی سرپرست تیم
2- علیرضا کارگزاری مسئول فنی تیم
3- علیرضا بابادی مسئول امور مالی
4- مهدی رودی معاون امور مالی
5- محمد بهزادنسب فیلمبردار و روابط عمومی
6- مجتبی اکبرزاده خادر فیلمبردار
7- حسین فدائی پزشک تیم، عکاس و ارتباطات بینالملل
8- تقی کارگزاری عکاس
9- علیاکبر عسگری خادر عکاس
10- اکبر اسماعیلزاده گزارشنویس
11- حسین اسلامی گزارشنویس
12- جعفر احمدی تدارکات
13- مرتضی صاحبکار خادر تدارکات
14- جواد فتحی تدارکات
15- مهدی علیزاده حمل و نقل
به گزارش گروه کوهنوردی پویا ( مشهد ) : دیروز جمعه 17 اسفند در جریان یک برنامه سنگنوردی در منطقه اخلومد که به عنوان یکی از پر جاذبه ترین و متنوعترین نقاط سنگنوردی کشور محسوب می شود یکی از سنگنوردان مشهدی در حین عملیات فرود دچار حادثه شده و چندین متر به پایین پرت می شود.
بنا به گفته شاهدان عینی رضا حسن نژاد در حین فرود از طاقچه مصنوعی بابا خورشیدی کنترل خود را از دست داده و به دلایلی که هنوز در دست بررسی می باشد به پایین پرت می شود.با وجود به سر داشتن کلاه ایمنی به علت سنگفرش بودن و ناهمواری محل فرود که خود هم مستلزم صعودی ساده می باشد شدت صدمات وارده بالا بوده است.
او در حال حاضر در بخش مراقبتهای ویژه ICU بیمارستان امدادی مشهد بستری می باشد.
در طی آخرین تماس با بیمارستان خبر دار شدیم که پس از انجام عملی بر روی سر و شکم بدلیل خونریزی داخلی ، در حال حاضر با سطح هوشیاری کم در کما بسر می برد.
باشگاه فرهنگی و ورزشی راهآهن نیشابور روز چهارشنبه طی مراسمی افتتاح شد.
رییس این باشگاه در گفتگو با ایرنا افزود: از آنجا که شهرستان نیشابور در عرصه فعالیتهای کوهنوردی و سنگنوردی دارای قهرمانان برتر کشور است لزوم راهاندازی باشگاه ضروری به نظر میرسید.
ایوب امینالرعایا گفت: جوانان ورزشکار منطقه تاکنون افتخارات زیادی را در میادین مختلف کسب کردهاند.
وی اظهار داشت: ما امیدواریم بتوانیم با مساعدت همه خادمان عرصه ورزش نیشابور در رشتههای کوهنوردی و صخرهنوردی، تیمهای پرقدرتی را جهت حضور در عرصه ورزش کشور آماده نماییم
منبع: ایرنا15 اسفند 1386
| |||
نماینده جامعه جنگل بانی روزسهشنبه درنشست اعتراضآمیز جمعی از تشکلهای زیست محیطی نسبت به تخریبهای اخیر جنگلها، اعلام کرد: جامعه جنگل بانی در اعتراض به تخریبهای جنگلهای اخیر در تهران و برخی نقاط دیگر کشور در مراسم روز درختکاری شرکت نمیکند.
مهندس "کاظم نصرتی " دراین نشست به خبرنگاران ، گفت : در سه سال اخیر هر سال در آستانه هفته منابع طبیعی مشکل تخریب جنگلهای دست کاشت و جنگلهای اطراف تهران وجود داشته که هر سال نیز تشدید و تلاش شده مسوول این پدیدههای منفی دیگر مدیران معرفی شوند. ...کاملتر
و مطلبی دیگر ؛ در هفته منابع طبیعی انجام گرفت :
قطع درختان خرگوش دره تهران با مجوز منابع طبیعی !
همزمان با هفته منابع طبیعی و روز درختکاری، جزئیات عملیات قطع درختان منطقه خرگوش دره که دوشنبه شب توسط شهرداری تهران و با مجوز اداره کل منابع طبیعی استان تهران صورت گرفت، همچنان در هاله یی از ابهام به سر می برد.در همین حال خبرهای رسیده از برخی شاهدان عینی از این حکایت دارد که قطع درختان تا 7 هزار اصله بوده است اما شهرداری تهران رقم این درختان را 2300 اصله اعلام کرد ...کاملتر
سن: 37 سال
تحصیلات: لیسانس از کالج ایالت اورگرین، 1995
شغل: راهنما، دارای مدرک UIAGM ، 1999
استیو کوهنوردی را از سن جوانی آغاز کرد، به محض دریافت گواهینامه رانندگی و در زمانی که از خانه اش در شرق اوریگان تا اسمیت راکس رانندگی می کرد. در طول یکسالی که دانشجوی مهمان در اسلونی بود نحوه حرکت سریع وسبک را در کوهستان یاد گرفت. او با اراده ای مصمم و دیدگاهی غیرامریکایی نسبت به کوهنوردی آلپی به ایالات متحده بازگشت بطوریکه نهایتاًاوضاع را به وضع دلخواهش تبدیل کرد.
اغلب گفته می شود که استیو اظهار می کند "هر چقدر ما کارها را ساده ترکنیم، تجارب بیشتر و بهتری به دست می آوریم" که این گفته می تواند زندگی سادۀ او را در ده کلمه یا کمتر توصیف کند. او بعنوان راهنمای مستقل کارمی کند، مشاور پاتاگونیا در طرح و توسعه است، درباره کوهنوردی (خوب)نویسندگی می کند، و معلومات خود را در جشنواره های یخ نوردی و نیزچادرهای فروشگاهی پاتاگونیا در سراسر کشور، به دیگران انتقال می دهد. اوبیش از اندازه به تمرین فیزیکی می پردازد چنانچه قبل از رفتن به پاکستان در تابستان 2004 به مدت 800 ساعت در طی دوازده ماه تمرین کرده بود. میوه های تمرین او واقعاً شیرین هستند.
چندین تجربه که استیو شخصاً آنها را مهم می داند:
کوه رابسون (Mount Robson) (3945 متر) ، صخره های کانادا.
استیو در ماه می 2007 پنجمین سفــر خود را به دیواره امپراطور (Emperor Face) کوه رابسون انجام داد. او قبلاً بر روی مسیر تلاش کرده بود که عبارت بود ازمسیر "صبر بی پایان" (بلنچارد، دومراک Dumerac، پلت Pellet) به همراه باری (Barry) ویا جو جوزفسون (Joe Josephson) در 2002. همچنین در یک سفرکمپینگ در شرایط هوای خراب که به همراه وینس (Vince) در آوریل 2007 انجام داده بود در پای دیواره بود. بالاخره اوضاع خوب شد لذا استیو، کالین هالی (Colin Haley) را از سیاتل برداشت، بسوی شمال راند، در 23 می به آنجارسید و صبح روز بعد شروع به صعود کرد. مسیر هاوس – هالی در 35 ساعت ازکمپ تا کمپ و با درجه WI 5, M7, 5,800 انجام گرفت ولی برنامه در بالای دیواره که آنها در ساعت 10:30 شب به آن رسیدند، به پایان نرسید. بعد ازاستراحت کوتاهی، دو طول طناب به سمت یال امپراطور بالا رفتند، خط الرأس ویشبون (Wishbone) را تراوس کردند، تا قله صعود کرده و در مسیر کین(Kain) پایین آمدند. آنها در 27 می از یخچال رابسون (با اسکی) پایین آمدهو در 28 می نیز تا جاده پیاده طی کرده و سپس مسیری طولانی تا خانه رارانندگی کردند.
کونیانگ کیش، قله شرقی (حدود 7400 متر).
در اگوست 2006 استیو و وینس برای تلاش بر روی قله شرقی دست نخورده کونیانگ کیش که علاقمندان "لایق" زیادی را نپذیرفته بود، در نزدیکی یخچال هیسپار (Hispar) کمپ زدند. هوا مناسب نبود چون شرایط برفی بود و این دو، 30۰متر پایین تر از قله در شرایطی سرد، توفان قریب الوقوع، صعود خطرناک، و عدم هم هوائی مناسب گیر کرده بودند (به دلیل هوای بد، هیچ شبی را بالاتر 5600 متری نگذرانده بودند).بازگشت به عقب نیز خاطره انگیز بود.
تکانهای بیداری (Churning in the Wake 5.13a) ،
من همیشه اطمینان داشتم که هرگز یک مسیر ورزشی دشوار را صعود نخواهم کرد.
نه بخاطر اینکه فکر می کردم حوصله یا دانش آن را ندارم بلکه بخاطر اینکه مطمئن بودم توانایی فنی یا قدرت برخورد را ندارم. جینی (Jeanne) مطمئن بود که او می تواند مرا به صعود 5.13 مجبور سازد و لذا شجاعانه شروع به کار کرد. و در30 آوریل حدود شب، کمتر از 12 ساعت قبل از سوار شدن به هواپیما به مقصدآلاسکا، من اولین 5.13 خودم "Churning" را به انجام رساندم.همیشه کسانی که مسیرهای سنگی سخت را صعود می کردند باعث حیرت من بودند.اما صادقانه بگویم اکنون بخشی از آن درخشش از بین رفته است. من دریافته ام که اگر کسانی صعود های دشوار را ، خواه در Salathe Headwall یاخواه در Churning Buttres صعود نمی کنند، بدون واهمه و با بیباکی در این مسیرها کار می کنند تا آنها را به تسلیم وادارند. در مورد حرفم اشتباه نکنید، این کار آسانی نبوده و از بعضی جهات مشکل است. زمستان گذشته، سه ماه کار کردن من در Churning کمک زیادی به بازتر شدن دید من در این مورد نکرد. چشم من زمانی باز شد که در همین بهار چند مسیر 12a را صعود کردم وبا سنگنوردی 11c دید پایداری نسبت به موضوع پیدا کردم.بله، من با ورزش کوهنوردی درگیر می شوم. اما اخطار من این است که ازسنگنوردی در تمام سطوح لذت می برم و اطمینان دارم تا زمانی که بتوانم ازیخ، سنگ و کوهها بالا خواهم رفت. و بله، حتی کوهنوردان آلپینیست نیز می توانند مسیرهای مشکلی را در مناطق امن صعود کنند.
نانگاپاربات، 8125 متر.
در یکم تا هشتم سپتامبر 2005 استیو هاوس و وینس
اندرسون مسیر جدیدی را در ستون مرکزی دیواره روپال (Rupal Face)نانگاپاربات پیمودند. هاوس در سال 2004 همراه با بروس میلر (Bruce Miller) بر روی این مسیر تلاش کرده بود اما به دلیل بیماری از 7500 متری بازگشته بود. مسیر اندرسون/هاوس دارای درجه سختی M5 X, 5.9, WI4 و دیواره نیز دارای بلندی 4100 متر می باشد. فرود از طریق مسیر مسنر (Messner)صورت گرفت.
کایش (Cayesh 5719 متر)، پرو.
در ژوئن 2005 استیو همراه با مارکو پرزل (Marko Prezalj) به کوههای آند رفت. آن دو پس از هم هوایی در "کوه ابوالهول (The Sphinx)" مسیر جدیدی را در جبهه غربی کایش صعود کردند. 16طول از مسیر آزاد (در جلوی دید) بادرجه 5.10, M7+ بودقسمت اعظم مسیرمیکس بود. استیو می گوید: "جالب تراز آن بود که اصولاً باید باشد."
تائولیراجو (Taulliraju) (5830 متر) ، پرو.
پس از ریزش سنگ که استیو ومارکو را از کمپ اصلی هواسکاران نورت(Huascaran Norte) گریزاند، آن دومسیر ایتالیائیها را در تائولیراجو صعودکردند. آنها این مسیر را به سبک آزاد در عرض سه روز رفت و برگشت صعود کردند.
نانگاپاربات (8125 متر)،
تلاش. استیو در آگوست 2004 به همراه بروس میلر
بر روی مسیر جدیدی در دیواره روپال تلاش کرد. آنها پس از چهار روز تلاش،از ارتفاع 7500 متری، درست 600 متر پایین تر از قله برگشتند. آن دو، روزبعد را صرف پایین آمدن از مسیر مسنر کردند. استیو و سفیر GNA وینس اندرسون مجوز تلاش دوباره بر روی دیواره را در آگوست 2005 داشتند.
6942) K7 متر) در دره چاراکوزا
، با یک مسیر جدید. خطی 2650 متری در جبهه جنوب غربی که از 4400 متر(کمپ اصلی) تا جایی که در 6300 متر به مسیرژاپنیها می پیوندد، بصورت مسیری مستقل است. او مسیر را 5.10, A2 ، یخ 80درجه، M6+ درجه بندی کرده و این مسیر را به تنهایی و در عرض 41 ساعت رفت و برگشت از کمپ اصلی و با انجام دومین صعود قله، طی کرد.
کپورا پیک (Kapura Peak) (6544 متر) در دره چاراکوزای پاکستان.
مسیر1100 متر با درجه 5.8, M5 و با یخ 90 درجه است. نخستین صعود، همراه با
داگ چابوت (Doug Chabot) ، مارکو پرزل، بروس میلر و استیو سونسون (Steve
Swenson).
نایسر براک (Nayser Brakk) (5200 متر) در چارکوزا، از یال فوقانی جنوب شرقی. مسیر "صحبت لذت بخش" ، 300 متر، III, 5.10c . نخستین صعود، همراه با مارکو پرزل و استیو سونسون.
دیواره شمالی دوقلوی شمال (North Twin) (5.9, A3, M?) ، صخره های کانادایی، به همراه مارکو پرزل، دومین صعود مسیر لاو-جونز (Lowe-Jones)
با کمی تغییرات – 30 سال بعد از اولین صعود.
دیواره شرقی کوه دیکی (Dickey) تکرار مسیر صعود شده توسط راول – وارد –رابرتز (Rowell-Ward-Roberts) در سال 1974 (5.9, A1, 5000') ، راث گرج،آلاسکا، همراه با جف هولنباخ (Jeff Hollenbaugh). دومین صعود – تقریباً3۰ سال پس از اولین صعود.
تاکیتنا استاندارد (The Talkeetna Standard) (AI5, 5.9, 3300') آی توث،آلاسکا، همراه با جف هولنباخ، اولین صعود.
نوپتسه، با مسیر جدیدی از ستون جنوبی – جنوب غربی، به سبک آلپی تا ارتفاع
7200 متری که تیم در آنجا به مسیر 1961 بونینگتون پیوست.
چو ایو، یال شمال شرقی (مسیر عادی) رفت و برگشت 27 ساعتی. "می خواستم
خودم یاد بگیرم که صعود 8000 به سبک بدون توقف، شبیه چیست."
کوه فوراکر (Mount Foraker) از طریق مسیر "Infinite Spur" در جبهه جنوبی
(5.9, WI4 درجه آلاسکایی VI) پنجمین صعود، در عرض 25 ساعت بالا رفتن و 20
ساعت پایین آمدن. "گاهی پایین آمدن یک مسئله بغرنج است."
"سانس بلیتز Sans Blitz " جبهه شرقی کوه فای (Fay) ، اولین صعود، رفت و
برگشت 34 ساعتی. "بکر بودن مسیرها و رقابت برای FA این صعود را جالب تر
کرد."
"چک دایرکت Czech Direct " موسوم به مسیر اسلواکها ، جبهه جنوبی، دنالی،
5.9, WI6, M5 ، درجه آلاسکایی VI ، سومین صعود، در 60 ساعت بدون وقفه.
صعود "این مسیر از نظر روان شناسی مرا به سالهای گذشته برد. بخشی به دلیل
استرس دور بودن از آنجا و بخشی نیز به دلیل اینکه پی بردم کاری را که هفت
سال پیش در رشته کوههای آلاسکا شروع کرده بودم، به پایان رسانیده ام. "
هاوز پیک (Howse Peak "M16") از جبهه شرقی (WI 7+, A2) ، اولین صعود، در
زمستان. "اتمام این مسیر، بیش از آنچه داشتیم از ما گرفت. بهترین مسیرماجراجویانه در بین همه مسیرها."
کوه بردالی (Mount Bradley) اولین صعود مسیر "هدیه ای که با دادن کم نمی شود" از جبهه جنوبی ( 5.9, A3, WI6x ، درجه آلاسکایی VI) ، اولین صعود،در زمستان. "تقریباً تمام طولهای این مسیر سخت بود و مقدار کم یخی که ازآن صعود کرده بودیم نیز به هنگام گذشتن از آن ذوب شد. در هر صورت به دلیلدوستی هایی که در آن صعود کسب کردم برای من خاطره انگیزترین مسیر است."
"صدا زدن وحوش" کینگ پیک ، WI6 ، درجه آلاسکایی V+ ، مسیر جدید، چهارمین
صعود نهمین قله بلند آمریکای شمالی. "این صعود در آلپ می توانست یک صعود
کلاسیک باشد، جز این که در آنجا نمی توانست چنین چهرۀ عظیمی باشد..."
"ستون ماسیولی Mascioli's Pillar" دیواره جنوبی، دنالی، 5.10, AO, WI6 ،
درجه آلاسکایی VI، اولین صعود در عرض 34 ساعت. "سنگ یکپارچه با کیفیت
5.10 – 5.8 و صعود میکس در بیش از 4000 فوت بر روی بهترین گرانیت رشته
کوه. "
"آستر نقره" سرزمین یخی کلمبیا، 5.9, WI6+R ، اولین صعود، در عرض یک روز. یک صعود آلپی خوب کنار جاده. "طول اول صعود سخت میکسی با ابزارروانی (بدون گیره) است. یازده طول بعدی ساده و کلاسیک هستند."
"زیبایی چیز نادری است" جبهه مستقیم غربی در دیواره غربی، دنالی، 5.8,
AI4+ ، درجه آلاسکایی V، اولین صعود، انفرادی (سولو). "من خودم را با این فکر گول زدم که می توانم از مسیری پایین بروم که هیچ چیزی درباره اش نمی دانستم. بعد از 3000 فوت دیگر نمی توانستم از فکرم منصرف شوم."
"فرزند اول" دیواره پدرها و پسرها، دنالی، 5.7, AI5 درجه آلاسکایی V،
اولین صعود. "از نظر روانی انتظار می رفت ما شکست بخوریم اما جای شکر است
که اینگونه نشد."
"ضربات دو قسمتی" کوه راندل Rundle) ، 5.11, WI7 )، اولین صعود. یک مسیرمیکس قدیمی چهار طولی صعود شده در کوه راندل که به یخ نوردی منتهی میشود. کاری را که در آنجا انجام دادم هرگز تکرار نشده است.
"شکاف غربی و تیغه غربی" دنالی. "طی سالها من از این مسیرها 70 نفر را تاقله دنالی راهنمایی کرده ام، بنابراین توانستم حالات مختلف دنالی و رشته کوههای آلاسکا را یاد بگیرم.
"این کوه و کوههای مشابه با قله های 'آسان'در آمریکای شمالی، آمری
ترجمه : فهیمه ریاضی
انجمن کوه نوردان ایران با حسن استقبال کوه نوردان از برگزاری دوره آموزش امداد و نجات در ارمنستان، دومین دوره را نیز در فروردین ماه 1387 برگزار می کند. "بدیهی است به دلیل محدود بودن ظرفیت کلاس اولویت با کسانی است که زودتر ثبت نام نمایند منبع:انجمن کوهنوردان ایران |
به گزارش منابع نزدیک به تیم کوهنوردی چینی حامل مشعل المپیک به قله اورست امروزشنبه اول ماه مارس برابر با 11 اسفند آنها آخرین تمرینات خود را در کمپی به فاصله صد کیلومتری از شهر لهاسا در تبت جهت بالا بردن توان خود در حمل مشعل به قله آغاز نمودند.
اعضای این تیم 31 نفره که توسط انجمن دولتی کوهنوردان کشور چین انتخاب شده اند در کمپی به ارتفاع 4300 متر از سطح دریا گرد هم آمده اند.
کشور چین تصمیم به حمل شعله المپیک به قله 8848 متری چومولونگما در تبت ، وانتقال آن به مشعل ویژه ای بر فراز آن دارند.
این مشعل به گونه ای طراحی شده است که نه تنها در برابر تندبادهای اورست خاموش نمی شود بلکه حتی قادر به تحمل شرایط سخت سرما و کم اکسیژنی قله هم می باشد.
هدف از این این تمرین 10 روزه که آخرین دور تمرینات شروع شده در سپتامبر گذشته می باشد، هم هوایی با شرایط ارتفاعات بلند رشته کوه هیمالیا می باشد.
مربیان تیم قصدشان بردن روزانه تیم به ارتفاع 6200 متری در مدت زمان 7 ساعت درطی این دوره تمرینی می باشد.
ناظر تیم درباره این صعود می گوید:" این یک ماموریت سیاسی می باشد بنابرین باید آن را با موفقیت به پایان برسانیم". دولت چین جهت انجام این برنامه که آن را " حادثه قرن" می نامند مبلغ 20 میلیون یوان معادل 2 میلیون و هشتصد و ده هزار دلار هزینه نموده است.
در این تیم 22 تبتی هم حضوردارند که به گفته یکی ازاعضای اصلی انجمن کوهنوردان،نشانگر سیاست مصالحه ای می باشد که دولت کنونی چین قصد دستیابی به آن را دارد.
بانوی 21 ساله تبتی عضو تیم می گوید: " دو سال پیش قله را صعود کرده ام بنابرین کاملا اعتماد به نفس دارم."
بنا به گفته عضو 26 ساله و مذکر تبتی که در ماه مه سال گذشته در تمرین روشن نمودن مشعل حضور داشت " تحت شرایط عادی با این شدت تمرین نمی کنیم ، اما از ماه سپتامبر گذشته بشدت در حال تمرین می باشیم."به گفته او روشن نمودن مشعل بر فراز اورست کاری ناممکن نمی باشد.
پس از پایان تمرینات تیم به لهاسا باز می گردد.سپس این تیم کمپی را در ارتفاع 5120 متری برپا خواهد نمود.در این کمپ بیش از 300 نفر شامل اکیپ تلویزیون و هواشناسان خبره حضور خواهند داشت.
در اواخر ماه آوریل این تیم در مسیر صعودشان به قله چهار کمپ برقرار خواهند نمود با این تصور که اواسط ماه مه شعله المپیک را به این قله بیاورند.در طی این مدت تغییرات آب و هوایی را هم با دقت بسیار تحت نظر خواهند داشت.
24 مارس شعله المپیک در آتن روشن می شود و توسط هزاران ورزشکار به پکن حمل خواهد شد.
پس از ورود به پکن ، این شعله به دو بخش تقسیم شده و جهت برگزاری بلندترین مراسم به قله اورست حمل خواهد شد.
ترجمه ای از سعید هاشمی نژاد
منبع: سایت aol.com اول ماه مارس 2008