ورزش سلامتی شما را به خطر می اندازد !

کوهنوردی با 10 مورد فوتی بیشترین سهم را در آمار ورزشکاران فوت شده در سال 85 دارد. اخبار گاه و بی گاه کوهنوردانی که دچار سانحه شده اند هم میزان خطر جانی ورزشکاران این رشته را بیشتر نشان می دهد. اما در حالی که با گذشت چندین سال از مرگ محمد اوراز هنوز از او به عنوان کوهنوردی افسانه یی نام می برند، هر سال تعداد دیگری از عاشقان کوهستان به دلایل مختلف جان می بازند. اکثر این حوادث در فصل زمستان و درست زمانی که فدراسیون کوهنوردی، به کوهنوردان برای صعود به ارتفاعات هشدار می دهد، رخ می دهد. عبدی کوهنورد اهل آذربایجان شرقی یکی از این نفرات است. او که همراه با دوستانش در سردترین روزهای زمستان 85 به قصد صعود به دماوند از مسیر جبهه شمالی راهی این قله شد، هیچ وقت به این قله نرسید. او حتی به خانه هم بازنگشت. یکی از همنوردانش درباره حادثه منجر به مرگ او می گوید؛ «پایش لیز خورد و روی یخچال دبی سل سقوط کرد.» سقوط عبدی آنقدر شدید بود که جسدش تا سه روز پیدا نشد؛ «بعد از سه روز پیدایش کردیم و آوردیم پایین.» اما حادثه یی که برای این کوهنورد اتفاق افتاد در همان زمستان چندبار دیگر رخ داد اما برف و کولاک امکان امدادرسانی به کوهنوردانی که بعد از سقوط تا مدتی زنده می مانند را به صفر می رساند. در یکی از این حوادث تلفن همراه کوهنوردی که سقوط کرده بود، یک روز بعد از سقوط روشن شد. با روشن شدن تلفن همراه، خانواده اش مطمئن شدند او هنوز زنده است اما همنوردانش بعد از سقوط اثری از او نیافته بودند و کولاک هم اجازه جست وجو به تیم امداد را نمی داد. تلفن همراه سه روز بعد خاموش شد. چند ماه بعد کوهنوردانی که از آن مسیر می گذشتند، جسد او را زیر برف هایی که در حال آب شدن بود دیدند و با کمک نیروهای امداد به پایین انتقال داده شد. از این دست اتفاقات کم نیست اما بیش از همه حادثه یی که برای گروه آرش رخ داد، سر و صدا به پا کرد. این حادثه اواخر دی ماه سال 85 رخ داد. چهار کوهنورد این گروه با هدف صعود زمستانی به گرده آلمان ها (مسیر سنگی غرب دیواره علم کوه به ارتفاع 600 متر) به کوهستان زدند. چندی بعد یکی از آنها به عنوان تنها پشتیبان چادر زد و منتظر بازگشت باقی اعضا ماند. اما روز بعد گروه گرفتار کولاک شد و بعد از آنکه چادر و کیسه خواب ها را از دست دادند، با آویختن طناب 50 متری سعی کردند به سمت پایین حرکت کنند. «اواسط راه متوجه شدیم علیرضا سلیمانی از سرما یخ زده است.» اینها را رضا عباسیون می گوید که در ادامه فرود مهدی عزیزی را هم از دست داد تا سخت ترین شب زندگی اش را به تنهایی بدون چادر و کیسه خواب در یک دهلیز یخ زده به صبح برساند. او گفت؛ «عزیزی از پرتگاه سقوط کرد.» روز بعد عباسیون به سختی خود را به تنها عضو گروه رساند اما چند روزی طول کشید تا آنها با کمک کوهنوردان، فدراسیون کوهنوردی، هلال احمر، سپاه پاسداران و اداره کل تربیت بدنی استان مازندران، به خانه های خود بازگردند. در جریان امدادرسانی به این دو حتی یک فروند بالگرد هلال احمر هم دچار سانحه شد.حسن نجاریان یک کارشناس کوهنوردی می گوید؛ «سلیمانی حتی در تابستان هم نمی توانست این مسیر را طی کند و عزیزی به عنوان سرپرست گروه او را وسط زمستان به آنجا برد.»

به هر حال عدم حرفه یی گری به مرگ 2 نفر از یک گروه چهار نفره انجامید و البته انتقال جسد آنها هم به بهار سال آینده (بهار 86) موکول شد. حادثه رخ داده برای گروه آرش اوج اهمال کاری برخی کوهنوردان را نشان داد اما فدراسیون کوهنوردی هم خود را در این میان کاملاً بی تقصیر می داند. محمود شعاعی رئیس این فدراسیون چندی پیش و بعد از تکرار حوادث مرگبار برای کوهنوردان گفت؛ «نمی توانیم دور کوه حصار بکشیم. ما فقط می توانیم اطلاعیه و هشدار بدهیم که می دهیم.»

ادامه این مطلب را در گزارشی از آمار مرگ و میر ورزشکاران ایران در سال گذشته تحت عنوان " ورزش سلامتی شما را به خطر می اندازد ! " در سالنامه اعتماد به قلم حدیث علمی بخوانید .

 برگرفته : کوه نوشت