نماینده جامعه جنگل بانی روزسهشنبه درنشست اعتراضآمیز جمعی از تشکلهای زیست محیطی نسبت به تخریبهای اخیر جنگلها، اعلام کرد: جامعه جنگل بانی در اعتراض به تخریبهای جنگلهای اخیر در تهران و برخی نقاط دیگر کشور در مراسم روز درختکاری شرکت نمیکند.
مهندس "کاظم نصرتی " دراین نشست به خبرنگاران ، گفت : در سه سال اخیر هر سال در آستانه هفته منابع طبیعی مشکل تخریب جنگلهای دست کاشت و جنگلهای اطراف تهران وجود داشته که هر سال نیز تشدید و تلاش شده مسوول این پدیدههای منفی دیگر مدیران معرفی شوند. ...کاملتر
و مطلبی دیگر ؛ در هفته منابع طبیعی انجام گرفت :
قطع درختان خرگوش دره تهران با مجوز منابع طبیعی !
همزمان با هفته منابع طبیعی و روز درختکاری، جزئیات عملیات قطع درختان منطقه خرگوش دره که دوشنبه شب توسط شهرداری تهران و با مجوز اداره کل منابع طبیعی استان تهران صورت گرفت، همچنان در هاله یی از ابهام به سر می برد.در همین حال خبرهای رسیده از برخی شاهدان عینی از این حکایت دارد که قطع درختان تا 7 هزار اصله بوده است اما شهرداری تهران رقم این درختان را 2300 اصله اعلام کرد ...کاملتر
سن: 37 سال
تحصیلات: لیسانس از کالج ایالت اورگرین، 1995
شغل: راهنما، دارای مدرک UIAGM ، 1999
استیو کوهنوردی را از سن جوانی آغاز کرد، به محض دریافت گواهینامه رانندگی و در زمانی که از خانه اش در شرق اوریگان تا اسمیت راکس رانندگی می کرد. در طول یکسالی که دانشجوی مهمان در اسلونی بود نحوه حرکت سریع وسبک را در کوهستان یاد گرفت. او با اراده ای مصمم و دیدگاهی غیرامریکایی نسبت به کوهنوردی آلپی به ایالات متحده بازگشت بطوریکه نهایتاًاوضاع را به وضع دلخواهش تبدیل کرد.
اغلب گفته می شود که استیو اظهار می کند "هر چقدر ما کارها را ساده ترکنیم، تجارب بیشتر و بهتری به دست می آوریم" که این گفته می تواند زندگی سادۀ او را در ده کلمه یا کمتر توصیف کند. او بعنوان راهنمای مستقل کارمی کند، مشاور پاتاگونیا در طرح و توسعه است، درباره کوهنوردی (خوب)نویسندگی می کند، و معلومات خود را در جشنواره های یخ نوردی و نیزچادرهای فروشگاهی پاتاگونیا در سراسر کشور، به دیگران انتقال می دهد. اوبیش از اندازه به تمرین فیزیکی می پردازد چنانچه قبل از رفتن به پاکستان در تابستان 2004 به مدت 800 ساعت در طی دوازده ماه تمرین کرده بود. میوه های تمرین او واقعاً شیرین هستند.
چندین تجربه که استیو شخصاً آنها را مهم می داند:
کوه رابسون (Mount Robson) (3945 متر) ، صخره های کانادا.
استیو در ماه می 2007 پنجمین سفــر خود را به دیواره امپراطور (Emperor Face) کوه رابسون انجام داد. او قبلاً بر روی مسیر تلاش کرده بود که عبارت بود ازمسیر "صبر بی پایان" (بلنچارد، دومراک Dumerac، پلت Pellet) به همراه باری (Barry) ویا جو جوزفسون (Joe Josephson) در 2002. همچنین در یک سفرکمپینگ در شرایط هوای خراب که به همراه وینس (Vince) در آوریل 2007 انجام داده بود در پای دیواره بود. بالاخره اوضاع خوب شد لذا استیو، کالین هالی (Colin Haley) را از سیاتل برداشت، بسوی شمال راند، در 23 می به آنجارسید و صبح روز بعد شروع به صعود کرد. مسیر هاوس – هالی در 35 ساعت ازکمپ تا کمپ و با درجه WI 5, M7, 5,800 انجام گرفت ولی برنامه در بالای دیواره که آنها در ساعت 10:30 شب به آن رسیدند، به پایان نرسید. بعد ازاستراحت کوتاهی، دو طول طناب به سمت یال امپراطور بالا رفتند، خط الرأس ویشبون (Wishbone) را تراوس کردند، تا قله صعود کرده و در مسیر کین(Kain) پایین آمدند. آنها در 27 می از یخچال رابسون (با اسکی) پایین آمدهو در 28 می نیز تا جاده پیاده طی کرده و سپس مسیری طولانی تا خانه رارانندگی کردند.
کونیانگ کیش، قله شرقی (حدود 7400 متر).
در اگوست 2006 استیو و وینس برای تلاش بر روی قله شرقی دست نخورده کونیانگ کیش که علاقمندان "لایق" زیادی را نپذیرفته بود، در نزدیکی یخچال هیسپار (Hispar) کمپ زدند. هوا مناسب نبود چون شرایط برفی بود و این دو، 30۰متر پایین تر از قله در شرایطی سرد، توفان قریب الوقوع، صعود خطرناک، و عدم هم هوائی مناسب گیر کرده بودند (به دلیل هوای بد، هیچ شبی را بالاتر 5600 متری نگذرانده بودند).بازگشت به عقب نیز خاطره انگیز بود.
تکانهای بیداری (Churning in the Wake 5.13a) ،
من همیشه اطمینان داشتم که هرگز یک مسیر ورزشی دشوار را صعود نخواهم کرد.
نه بخاطر اینکه فکر می کردم حوصله یا دانش آن را ندارم بلکه بخاطر اینکه مطمئن بودم توانایی فنی یا قدرت برخورد را ندارم. جینی (Jeanne) مطمئن بود که او می تواند مرا به صعود 5.13 مجبور سازد و لذا شجاعانه شروع به کار کرد. و در30 آوریل حدود شب، کمتر از 12 ساعت قبل از سوار شدن به هواپیما به مقصدآلاسکا، من اولین 5.13 خودم "Churning" را به انجام رساندم.همیشه کسانی که مسیرهای سنگی سخت را صعود می کردند باعث حیرت من بودند.اما صادقانه بگویم اکنون بخشی از آن درخشش از بین رفته است. من دریافته ام که اگر کسانی صعود های دشوار را ، خواه در Salathe Headwall یاخواه در Churning Buttres صعود نمی کنند، بدون واهمه و با بیباکی در این مسیرها کار می کنند تا آنها را به تسلیم وادارند. در مورد حرفم اشتباه نکنید، این کار آسانی نبوده و از بعضی جهات مشکل است. زمستان گذشته، سه ماه کار کردن من در Churning کمک زیادی به بازتر شدن دید من در این مورد نکرد. چشم من زمانی باز شد که در همین بهار چند مسیر 12a را صعود کردم وبا سنگنوردی 11c دید پایداری نسبت به موضوع پیدا کردم.بله، من با ورزش کوهنوردی درگیر می شوم. اما اخطار من این است که ازسنگنوردی در تمام سطوح لذت می برم و اطمینان دارم تا زمانی که بتوانم ازیخ، سنگ و کوهها بالا خواهم رفت. و بله، حتی کوهنوردان آلپینیست نیز می توانند مسیرهای مشکلی را در مناطق امن صعود کنند.
نانگاپاربات، 8125 متر.
در یکم تا هشتم سپتامبر 2005 استیو هاوس و وینس
اندرسون مسیر جدیدی را در ستون مرکزی دیواره روپال (Rupal Face)نانگاپاربات پیمودند. هاوس در سال 2004 همراه با بروس میلر (Bruce Miller) بر روی این مسیر تلاش کرده بود اما به دلیل بیماری از 7500 متری بازگشته بود. مسیر اندرسون/هاوس دارای درجه سختی M5 X, 5.9, WI4 و دیواره نیز دارای بلندی 4100 متر می باشد. فرود از طریق مسیر مسنر (Messner)صورت گرفت.
کایش (Cayesh 5719 متر)، پرو.
در ژوئن 2005 استیو همراه با مارکو پرزل (Marko Prezalj) به کوههای آند رفت. آن دو پس از هم هوایی در "کوه ابوالهول (The Sphinx)" مسیر جدیدی را در جبهه غربی کایش صعود کردند. 16طول از مسیر آزاد (در جلوی دید) بادرجه 5.10, M7+ بودقسمت اعظم مسیرمیکس بود. استیو می گوید: "جالب تراز آن بود که اصولاً باید باشد."
تائولیراجو (Taulliraju) (5830 متر) ، پرو.
پس از ریزش سنگ که استیو ومارکو را از کمپ اصلی هواسکاران نورت(Huascaran Norte) گریزاند، آن دومسیر ایتالیائیها را در تائولیراجو صعودکردند. آنها این مسیر را به سبک آزاد در عرض سه روز رفت و برگشت صعود کردند.
نانگاپاربات (8125 متر)،
تلاش. استیو در آگوست 2004 به همراه بروس میلر
بر روی مسیر جدیدی در دیواره روپال تلاش کرد. آنها پس از چهار روز تلاش،از ارتفاع 7500 متری، درست 600 متر پایین تر از قله برگشتند. آن دو، روزبعد را صرف پایین آمدن از مسیر مسنر کردند. استیو و سفیر GNA وینس اندرسون مجوز تلاش دوباره بر روی دیواره را در آگوست 2005 داشتند.
6942) K7 متر) در دره چاراکوزا
، با یک مسیر جدید. خطی 2650 متری در جبهه جنوب غربی که از 4400 متر(کمپ اصلی) تا جایی که در 6300 متر به مسیرژاپنیها می پیوندد، بصورت مسیری مستقل است. او مسیر را 5.10, A2 ، یخ 80درجه، M6+ درجه بندی کرده و این مسیر را به تنهایی و در عرض 41 ساعت رفت و برگشت از کمپ اصلی و با انجام دومین صعود قله، طی کرد.
کپورا پیک (Kapura Peak) (6544 متر) در دره چاراکوزای پاکستان.
مسیر1100 متر با درجه 5.8, M5 و با یخ 90 درجه است. نخستین صعود، همراه با
داگ چابوت (Doug Chabot) ، مارکو پرزل، بروس میلر و استیو سونسون (Steve
Swenson).
نایسر براک (Nayser Brakk) (5200 متر) در چارکوزا، از یال فوقانی جنوب شرقی. مسیر "صحبت لذت بخش" ، 300 متر، III, 5.10c . نخستین صعود، همراه با مارکو پرزل و استیو سونسون.
دیواره شمالی دوقلوی شمال (North Twin) (5.9, A3, M?) ، صخره های کانادایی، به همراه مارکو پرزل، دومین صعود مسیر لاو-جونز (Lowe-Jones)
با کمی تغییرات – 30 سال بعد از اولین صعود.
دیواره شرقی کوه دیکی (Dickey) تکرار مسیر صعود شده توسط راول – وارد –رابرتز (Rowell-Ward-Roberts) در سال 1974 (5.9, A1, 5000') ، راث گرج،آلاسکا، همراه با جف هولنباخ (Jeff Hollenbaugh). دومین صعود – تقریباً3۰ سال پس از اولین صعود.
تاکیتنا استاندارد (The Talkeetna Standard) (AI5, 5.9, 3300') آی توث،آلاسکا، همراه با جف هولنباخ، اولین صعود.
نوپتسه، با مسیر جدیدی از ستون جنوبی – جنوب غربی، به سبک آلپی تا ارتفاع
7200 متری که تیم در آنجا به مسیر 1961 بونینگتون پیوست.
چو ایو، یال شمال شرقی (مسیر عادی) رفت و برگشت 27 ساعتی. "می خواستم
خودم یاد بگیرم که صعود 8000 به سبک بدون توقف، شبیه چیست."
کوه فوراکر (Mount Foraker) از طریق مسیر "Infinite Spur" در جبهه جنوبی
(5.9, WI4 درجه آلاسکایی VI) پنجمین صعود، در عرض 25 ساعت بالا رفتن و 20
ساعت پایین آمدن. "گاهی پایین آمدن یک مسئله بغرنج است."
"سانس بلیتز Sans Blitz " جبهه شرقی کوه فای (Fay) ، اولین صعود، رفت و
برگشت 34 ساعتی. "بکر بودن مسیرها و رقابت برای FA این صعود را جالب تر
کرد."
"چک دایرکت Czech Direct " موسوم به مسیر اسلواکها ، جبهه جنوبی، دنالی،
5.9, WI6, M5 ، درجه آلاسکایی VI ، سومین صعود، در 60 ساعت بدون وقفه.
صعود "این مسیر از نظر روان شناسی مرا به سالهای گذشته برد. بخشی به دلیل
استرس دور بودن از آنجا و بخشی نیز به دلیل اینکه پی بردم کاری را که هفت
سال پیش در رشته کوههای آلاسکا شروع کرده بودم، به پایان رسانیده ام. "
هاوز پیک (Howse Peak "M16") از جبهه شرقی (WI 7+, A2) ، اولین صعود، در
زمستان. "اتمام این مسیر، بیش از آنچه داشتیم از ما گرفت. بهترین مسیرماجراجویانه در بین همه مسیرها."
کوه بردالی (Mount Bradley) اولین صعود مسیر "هدیه ای که با دادن کم نمی شود" از جبهه جنوبی ( 5.9, A3, WI6x ، درجه آلاسکایی VI) ، اولین صعود،در زمستان. "تقریباً تمام طولهای این مسیر سخت بود و مقدار کم یخی که ازآن صعود کرده بودیم نیز به هنگام گذشتن از آن ذوب شد. در هر صورت به دلیلدوستی هایی که در آن صعود کسب کردم برای من خاطره انگیزترین مسیر است."
"صدا زدن وحوش" کینگ پیک ، WI6 ، درجه آلاسکایی V+ ، مسیر جدید، چهارمین
صعود نهمین قله بلند آمریکای شمالی. "این صعود در آلپ می توانست یک صعود
کلاسیک باشد، جز این که در آنجا نمی توانست چنین چهرۀ عظیمی باشد..."
"ستون ماسیولی Mascioli's Pillar" دیواره جنوبی، دنالی، 5.10, AO, WI6 ،
درجه آلاسکایی VI، اولین صعود در عرض 34 ساعت. "سنگ یکپارچه با کیفیت
5.10 – 5.8 و صعود میکس در بیش از 4000 فوت بر روی بهترین گرانیت رشته
کوه. "
"آستر نقره" سرزمین یخی کلمبیا، 5.9, WI6+R ، اولین صعود، در عرض یک روز. یک صعود آلپی خوب کنار جاده. "طول اول صعود سخت میکسی با ابزارروانی (بدون گیره) است. یازده طول بعدی ساده و کلاسیک هستند."
"زیبایی چیز نادری است" جبهه مستقیم غربی در دیواره غربی، دنالی، 5.8,
AI4+ ، درجه آلاسکایی V، اولین صعود، انفرادی (سولو). "من خودم را با این فکر گول زدم که می توانم از مسیری پایین بروم که هیچ چیزی درباره اش نمی دانستم. بعد از 3000 فوت دیگر نمی توانستم از فکرم منصرف شوم."
"فرزند اول" دیواره پدرها و پسرها، دنالی، 5.7, AI5 درجه آلاسکایی V،
اولین صعود. "از نظر روانی انتظار می رفت ما شکست بخوریم اما جای شکر است
که اینگونه نشد."
"ضربات دو قسمتی" کوه راندل Rundle) ، 5.11, WI7 )، اولین صعود. یک مسیرمیکس قدیمی چهار طولی صعود شده در کوه راندل که به یخ نوردی منتهی میشود. کاری را که در آنجا انجام دادم هرگز تکرار نشده است.
"شکاف غربی و تیغه غربی" دنالی. "طی سالها من از این مسیرها 70 نفر را تاقله دنالی راهنمایی کرده ام، بنابراین توانستم حالات مختلف دنالی و رشته کوههای آلاسکا را یاد بگیرم.
"این کوه و کوههای مشابه با قله های 'آسان'در آمریکای شمالی، آمری
ترجمه : فهیمه ریاضی
انجمن کوه نوردان ایران با حسن استقبال کوه نوردان از برگزاری دوره آموزش امداد و نجات در ارمنستان، دومین دوره را نیز در فروردین ماه 1387 برگزار می کند. "بدیهی است به دلیل محدود بودن ظرفیت کلاس اولویت با کسانی است که زودتر ثبت نام نمایند منبع:انجمن کوهنوردان ایران |
به گزارش منابع نزدیک به تیم کوهنوردی چینی حامل مشعل المپیک به قله اورست امروزشنبه اول ماه مارس برابر با 11 اسفند آنها آخرین تمرینات خود را در کمپی به فاصله صد کیلومتری از شهر لهاسا در تبت جهت بالا بردن توان خود در حمل مشعل به قله آغاز نمودند.
اعضای این تیم 31 نفره که توسط انجمن دولتی کوهنوردان کشور چین انتخاب شده اند در کمپی به ارتفاع 4300 متر از سطح دریا گرد هم آمده اند.
کشور چین تصمیم به حمل شعله المپیک به قله 8848 متری چومولونگما در تبت ، وانتقال آن به مشعل ویژه ای بر فراز آن دارند.
این مشعل به گونه ای طراحی شده است که نه تنها در برابر تندبادهای اورست خاموش نمی شود بلکه حتی قادر به تحمل شرایط سخت سرما و کم اکسیژنی قله هم می باشد.
هدف از این این تمرین 10 روزه که آخرین دور تمرینات شروع شده در سپتامبر گذشته می باشد، هم هوایی با شرایط ارتفاعات بلند رشته کوه هیمالیا می باشد.
مربیان تیم قصدشان بردن روزانه تیم به ارتفاع 6200 متری در مدت زمان 7 ساعت درطی این دوره تمرینی می باشد.
ناظر تیم درباره این صعود می گوید:" این یک ماموریت سیاسی می باشد بنابرین باید آن را با موفقیت به پایان برسانیم". دولت چین جهت انجام این برنامه که آن را " حادثه قرن" می نامند مبلغ 20 میلیون یوان معادل 2 میلیون و هشتصد و ده هزار دلار هزینه نموده است.
در این تیم 22 تبتی هم حضوردارند که به گفته یکی ازاعضای اصلی انجمن کوهنوردان،نشانگر سیاست مصالحه ای می باشد که دولت کنونی چین قصد دستیابی به آن را دارد.
بانوی 21 ساله تبتی عضو تیم می گوید: " دو سال پیش قله را صعود کرده ام بنابرین کاملا اعتماد به نفس دارم."
بنا به گفته عضو 26 ساله و مذکر تبتی که در ماه مه سال گذشته در تمرین روشن نمودن مشعل حضور داشت " تحت شرایط عادی با این شدت تمرین نمی کنیم ، اما از ماه سپتامبر گذشته بشدت در حال تمرین می باشیم."به گفته او روشن نمودن مشعل بر فراز اورست کاری ناممکن نمی باشد.
پس از پایان تمرینات تیم به لهاسا باز می گردد.سپس این تیم کمپی را در ارتفاع 5120 متری برپا خواهد نمود.در این کمپ بیش از 300 نفر شامل اکیپ تلویزیون و هواشناسان خبره حضور خواهند داشت.
در اواخر ماه آوریل این تیم در مسیر صعودشان به قله چهار کمپ برقرار خواهند نمود با این تصور که اواسط ماه مه شعله المپیک را به این قله بیاورند.در طی این مدت تغییرات آب و هوایی را هم با دقت بسیار تحت نظر خواهند داشت.
24 مارس شعله المپیک در آتن روشن می شود و توسط هزاران ورزشکار به پکن حمل خواهد شد.
پس از ورود به پکن ، این شعله به دو بخش تقسیم شده و جهت برگزاری بلندترین مراسم به قله اورست حمل خواهد شد.
ترجمه ای از سعید هاشمی نژاد
منبع: سایت aol.com اول ماه مارس 2008
محققان به اطلاعات جدیدی درباره مزایای استفاده از مسیرهای مارپیچ در مناطق کوهستانی، دست یافته اند.
به نوشته شماره امروز روزنامه تایمز در اینترنت، دانشمندان به علت علمی پیاده روی زیگزاگ انسان ها به هنگام کوهنوردی پی برده اند. به گفته انان دلیل استفاده انسان ها از مسیرهای مارپیچ، با وجود انکه طول مسیر زیگزاگ گاهی به بیست برابر مسافت مستقیم بین دو نقطه می رسد ، این است که با بهره گیری از این روش، نفس انسان ها کمتر به شماره می افتد.
مارکوس لِلوبِرا، استادیار انسان شناسی در دانشگاه واشنگتن امریکا و تیم اسلوکین، استاد ریاضیات و فیزیک کاربردی دانشگاه ساث امپتون، مدلی ریاضی طراحی کرده اند که نشان می دهد استفاده از مسیر زیگزاگ موثرترین روش بالا رفتن یا پایین آمدن از سطوح شیب دار برای انسان ها است.
پرفسور للوبرا، که به بازسازی الگوهای حرکتی در مناظر طبیعی و چگونگی پدیدار شدن این مناظر در اثر فعالیت جوامع و فرهنگ های مختلف علاقه مند است، می گوید هدف این مطالعه در ابتدا، انجام کاری تحقیقاتی درباره چگونگی پیدایش جاده ها بر روی فضاهای مسطح بود.
وی می افزاید زمانی که شیب سطوح تغییر می کند، مسائل نیز پیچیده تر می شوند. با افزایش شیب، زمانی فرا می رسد که طی مسیر به صورت مستقیم، سوخت و ساز(متابولیسم) بدن را به شدت افزایش می دهد و دیگر به صرفه نیست. بنابرین انسان ها ناچار می شوند کمی از مقصد خود منحرف شوند و این باعث پدید امدن مسیر مارپیچ می شود. با افزایش شیب جاده ،استفاده از زاویه مناسب به هنگام طی مسیر نیز اهمیت بیشتری می یابد.
با سلام و خسته نباشید به تمام همنوردان عزیز و گرانقدر ایران زمین از اینکه در گزارش این صعود تاخیر شد عذر خواهی میکنم . عکس های این صعود دیر به دستم رسید .
طی اطلاعیه ای که اعلام شده بود کلیه متقاضیان در روز جمعه
26/ 11 / 86 ساعت 9 صبح در سالن شهید بهشتی جمع شده ، پس از مراسم رژه و سخنرانی نماز جماعت ظهر خوانده شد و به طرف منطقه
( هزار مسجد ) اعزام گردیدند .
در این صعود حدود 350 نفر شرکت داشتند که 45 نفر را بانوان و مابقی را آقایان تشکیل داداند .
حدود ساعت 7 بعدازظهر به دهستان لائین نو رسیدیم که در فاصله 35 کیلومتری جاده کلات نادر به درگز قرار دارد پس از استقرار با مهمان نوازی مردمان خوب و دوست داشتنی لائین نو روبرو شدیم که شخصا کمال تشکر و قدردانی را از این عزیزان دارم .
شنبه 27 / 11 / 86 آقایان ساعت 7 صبح با چندین نیسان به طرف روستای چهارراه حرکت کردنند ( حدود 7 الی 8 کیلومتر ) و بدنبال آنها با مراجعت ماشینها تیم بانوان ساعت 8 صبح وارد منطقه شدند . پس از حدود 5 الی 6 ساعت حدود ساعت یک بعداز ظهر تیم بانوان و حدود ساعت 2 بعدازظهر تیم آقایان با فاصله حدود دو ساعت راهپیمائی کمپ را برقرار کردنند .
یکشنبه 28 / 11 / 86 تیم آقایان ساعت 4:30 صبح به طرف قله حرکت کردنند و تیم بانوان ساعت 3 صبح بیدار باش زده و ساعت 4 صبح ( با 41 نفر ) به طرف قله حرکت کردنند . پس از حدود 8 ساعت تیم آقایان بر فراز قله 3050 متری هزار مسجد ( سومین قله خراسان رضوی ) ایستادنند و تیم بانوان قله سمت چپ ( قله کله اسبی قله التراغی ) را صعود کردنند و همگی به سلامت به کمپ ها برگشتند .
نکته بسیار ارزشمند و قابل ستایش حضور ارزشمند جانبازان و خانواده شهداء بودنند که حدود 60 در صد اعضاء شرکت کننده این صعود را تشکیل میدانند .
از کلیه مسئولین محترم شهرستان کلات نادر اعم از اهالی محترم لائین نو – لائین کهنه – روستای چهارراه - فرماندار و تمامی کسانیکه به هر نحوی ما را در این صعود یاری کردنند کمال تشکر و سپاسگذاری را داریم . امیدواریم که بتوانیم گوشه ای از زحماتشان را جبران کنیم .
یکی از اعضای تیم کوهنوردی اُحُد خراسان که پیش از این نیز بام آفریقا را فتح کرده است با اعلام این خبر در گفتوگو با خبرنگار فارس افزود: این گروه کوهنوردی، ساعت 13 فردا با قرائت دسته جمعی دعای سفر، فرودگاه شهید هاشمینژاد را ترک خواهند کرد.
مهدی گلمحمدی اظهار داشت: سفر این گروه 15 روز به طول خواهد انجامید که بعد از فتح قله برفگیر کلیمانجارو که بلندترین تکقله جهان و بام آفریقا نام دارد، برای انجام فعالیتهای فرهنگی عازم مناطق تاریخی و جزیره زنگبار خواهند شد.
وی همچنین با توجه به هزینههای گزاف اعزام تیمهای کوهنوردی برای صعودهای برون مرزی، از صاحبان صنایع و کارخانجات خواست تا ضمن حمایت مالی از این گونه تیمها، در راستای اهداف عالی و معنوی این ورزش انسانساز گام بردارند و در افتخارات ملی آن سهیم باشند.
خاطرنشان میشود در اسفند سال 1384 نیز گروه کوهنوردان اُحُد خراسان، اولین تیم خود را برای صعود به قله کلیمانجارو راهی تانزانیا کرد که حاصل تلاش اعضای آن تیم بعد از فتح قله کلیمانجارو و بازدید از اماکن فرهنگی و تاریخی کشور تانزانیا و مسلمانان جزیزه زنگبار، ساخت یک مستند 5 قسمتی بود.
این مستند با نام «سلام آفریقا» بارها از شبکه سه و شبکههای استانی سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد و توانست در جشنواره فیلمهای ورزشی کشور، مقام سوم را کسب کند.
این مستند، هم اکنون از شبکه 5 خراسان رضوی در حال پخش است.
یادآور میشود، این تیم 15 نفره را سیدجواد سیدی، از کوهنوردان صاحبنام استان خراسان رضوی سرپرستی میکند.
منبع : خبر گزاری فارس
|
آخرین صعود ملی قزاقها
تراورس اورست به لوتسه, از گردنه جنوبی سالهاست چون رویایی فکر کوه نوردان را به خود مشغول نموده، با این حال هنوز تلاش جدیی در مورد آن بوقوع نپیوسته است. کوه نوردانی چون دنیس اوروبکوی قزاق و سیمون موروی ایتالیایی از آن جمله اند.اما شاید بشود تیم ملی قزاقستان را هم به علاقمندان این فعالیت دشوار افزود! تیمی که به سرپرستی اروند تیخونویچ لژنسکی قرار است در بهار سال جاری شانس خود را برای این صعود آزمایش نماید
ادامه مطلب در کوه قاف
نتایج نهایی رشته بولدرینگ بانوان |
صبح و عصر امروز رقابتهای سنگنوردی بانوان در رشته بولدرینگ ادامه یافت و با مشخص شدن چهره نفرات برتر به پایان رسید . |
نفرات برتر رشته سرعت |
در ادامه رقابتهای سنگنوردی جام فجر یادواره شهدای خلیج فارس که در سالن شهدای هفتم تیر بندر عباس جریان داشت ، عصر امروز با انجام مسابقات فینال رشته سرعت مردان ، چهره نفرات برتر این رشته نیز مشخص شد . |
|