نقدی بر حادثه کی 2

نقدی بر حادثه کی دو

به قلم نظیر صبیر نخستین پاکستانی فاتح اورست

بار دیگر در حادثه ای تاسف بار بر روی کوه کی دو شاهد مرگ 11 کوه نورد بودیم. این حادثه همه ما را در پاکستان در بهت و غم فرو برد. یک کوه نورد صرب به همراه یک باربر ارتفاع از پاکستان در زمان صعود کشته شدند و سایر نفرات در هنگام بازگشت از قله جان باختند. اغلب کشته ها بدلیل گذراندن شبی سخت در ارتفاع بالای 8200 متر و بدلیل شدت جراحات وارده از دست رفتند. در مکانی که سرمای زیر 25 درجه سانتیگراد در شرایط معمولی حکمفرماست.
اما در این رویداد؛ من گمان می کنم چندین اشتباه صورت گرفته که در کنار هم منجر به این واقعه تلخ شده.

همزمانی صعود بیش از 20 کوه نورد در یک روز که منجر به شلوغی بیش از حد مسیر شده،
وابسته بودن به طنابهای ثابت مسیر،
بهره گیری از طنابهای قدیمی و پوسیده
و از همه مهمتر آغاز دیر هنگام صعود و اتلاف وقت در آغاز حرکت که می توان از آن به عنوان مهمترین عامل نام برد.
این خطاها در شرایطی رخ می دهد که اغلب ایشان دارای تجربه بسیار زیاد کوه نوردی، توانایی بدنی بالا و تکنیک کوه نوردی بسیار خوبی بوده اند.
پس از این واقعه اغلب کوه نوردان زنده مانده سعی در مقصر جلوه دادن دیگران نمودند و یا باربران و شرپاها را مقصر اصلی معرفی می کنند! آنها همچنین معتقدند در محل "باتل نک" طنابهای ثابت در مکانی اشتباه نصب شده بوده و ایشان برای اصلاح آن زمان زیادی را صرف نموده اند که این امر منجر به تاخیر در صعود قله گردیده است!
متاسفانه تاریخ حوادث کوهستان نشان می دهد اغلب پس از وقوع هر حادثه ای اینگونه تحلیلها در انداختن تقصیر به عهده سایرین مرسوم است! نکته ای که می توان آنرا غیر منصفانه قلمداد نمود! من می باید این نکته را یادآورشوم که انسانها پس از هر رخدادی سختترین توجیهات را به کار می بندند، به طوری که اصل واقعه در پس پرده محو می گردد.
اما چیزی که به وضوح مشخص است این است که جمیع خطاها منجر به این رخداد تلخ گردیده. باید دانست شرپاها و باربرهای ارتفاع به تنهایی و بدون نظر کوه نوردان و مسئولین فنی تیم، محل کمپها و مکان نصب طنابهای ثابت را در ارتفاع تعیین نمی کنند و ایشان تنها تابع نظر سرپرستان گروه می باشند. باید بدانیم کوه نوردی تجاری هنوز همچون آنچه در کوههای راحتتر نظیر برودپیک و گاشربروم دو و حتی اورست باب شده در کی دو مرسوم نیست.
ما پس از این حادثه با افراد مختلفی که توانستند جان سالم بدر برند گفتگو نمودیم و دیدگاهای متفاوتی را در این حادثه شنیدیم. من مدت زیادی را با آلبرتو کوه نورد اسپانیایی که به عنوان نخستین فاتح قله در ساعت 15 روز 1 آگوست به قله رسیده بود به گفتگو پرداختم، جالب آنکه آخرین نفر آن روز ساعت 21.30 قله را ترک نموده است! این امر خود نشان دهنده هجوم این کوه نوردان به سوی مرگ بوده پیش از آنکه آنها به "باتل نک" برسند به واقع خود را به سمت مرگ هدایت نموده بودند! ضمن آنکه در کنار خطرات موجود در تاریکی می توان به کمبود اکسیژن و خستگی ناشی از روزی سخت هم اشاره نمود.
کوه نورد صرب "دران ماندیچ" زمانی جان باخت که در قسمتی یخ زده از مسیر "باتل نک" سر می خورد. این اتفاق در ساعت 11.12 دقیقه روز 1 آگوست و در شرایطی رخ می دهد که هنوز ساعتها تا قله فاصله است و البته در روحیه سایرین تاثیر منفی زیادی را به جای می نهد. جسد او توسط دو هم تیمی و یک باربر پاکستانی 15 دقیقه بعد یافت می شود. کوه نورد پاکستانی "جهان بیک" نیز بدلیل خستگی زیاد و بیماری مرتکب اشتباه شد کشته شد. او برغم بیماری برای کمک به حمل جسد کوه نورد صرب تلاش می کرده که خود نیز سقوط می کند.
این مسائل عمدتا نکاتی است که از اظهارات دو کوه نورد خوش شانس هلندی که توسط گروه امداد نجات یافتند برداشت گردیده. همچنین برخی اظهارات نیز توسط کوه نورد کره ای و باربران نپالی و پاکستانی که در این جلسه در محل وزارت توریسم پاکستان برگزار گردید بیان شد. لازم به ذکر است وزارت توریسم پاکستان هیئتی را به منظور بررسی علل حادثه تشکیل داده تا تجربیات این حادثه موجب شود در آینده کمتر شاهد وقوع چنین حوادث تلخی باشیم. با تقدیم احترام؛ نظیر صبیر
منبع:http://www.alpinist.com
منبع .کوه قاف